जसरी बालुवाको घर,सपनामा नि मेटिन्छ,
जसरी कुहिरोले ढाक्दा,बाटो नै मेटिन्छ ।
यसरी बिलायौ तिमी,बिर्सन नै सकिनँ,
जसरी जून हराउँदा,रात शून्य लाग्छ,
जसरी फूल झर्दा,बगैँचा उजाड लाग्छ ।
यसरी टाढियौ तिमी,बोलाउनै सकिनँ,
जसरी छायाँले छोड्दा,मान्छे एक्लो हुन्छ,
जसरी गीत हराउँदा,ओठ मौन हुन्छ ।
यसरी छुटीयौं तिमी,आफ्नो बनाउन सकिनँ,
जसरी समयले मेटाउँछ,पुरानो निशानलाई,
जसरी नदीले बगाउँछ,सुन्दर किनारलाई ।
✍️: जीवन आचार्य
0 Comments